30 abril 2007

Panyoletes i crismons


"Si aquesta cançó et fera recordar
aquelles cançons
que m'ensenyaren a estimar,
si la meua guitarra tornares a tocar
no sé demà on estaràs,
ara et vull fer escoltar
la meua lletra, els teus acords
per seguir cantant ben fort

BON AMIC DÓNA'M LA MÀ
PER MARXAR TOTS ENDAVANT
COM AHIR, COM HUI I DEMÀ
NOSTRA FÉ ENS GUIARÀ..."

No he encontrado nada que me pueda unir más a vosotros que lo que este trozo de canción refleja. Perdón por todo lo que he puesto por medio y que me ha alejado de vosotros estos días.

Lo siento.

27 abril 2007

EL LUGAR DONDE NACÍ

EL LUGAR DONDE NACÍ.



Nací, crecí, viví aquí y así

Y aunque los años pasan, ay, yo estaré, me quedaré

Y si partí sin duda descubrí que donde yo nací yo moriré.

Y en fin, al fin, permíteme seguir

Que lo que quiero es decir

Que sigo amando esta ciudad

Esté o no esté yo aquí

Para poderos decir que en vuestra voz está mi hogar.

Y en enero me dais el sol que falta en febrero

me siento en marzo y en la calle el viento que me canta al despertar

y en septiembre seréis mi voz, mi alma, mi noviembre

seréis mi luz, mi fuego, mi diciembre

calor que nunca muere, siempre seréis mi hogar.

Me fui, me fui y aquí al final volví

Siempre os llevaba dentro del corazón

en mi corazón constante para poder vivir

Con amigos que juré jamás perder.

Y en fin, al fin, permíteme seguir

Que lo que quiero es decir

Que sigo amando esta ciudad

Esté o no esté yo aquí

Para poderos decir que en vuestra voz está mi hogar.

Y en enero me dais el sol que falta en febrero

me siento en marzo y en mi caja el viento que me canta al despertar

y en septiembre seréis mi voz, mi alma, mi noviembre

seréis mi luz, mi fuego de diciembre

que nunca se rompe, por siempre tu voz mi hogar.

Y en enero, en febrero, siento en marzo el despertar

y en septiembre seréis mi voz, mi alma, mi noviembre

seréis mi luz, mi fuego mi diciembre

que nunca se rompe, por siempre tu voz mi hogar.

24 abril 2007

Comfort

Comfort(the weepies)

When everyone has gone to sleep and you are wide awake
there's no one left to tell your troubles to.
Just an hour ago, you listened to their voices
lilting like a river over underground
and the light from downstairs came up soft like daybreak
dimly as the heartache of a lonely child.

If you can't remember a better time
you can have mine, little one.
In days to come when your heart feels undone
may you always find an open hand
and take comfort wherever you can.

And oh, it's a strange place.
And oh, everyone with a different face
but just like you thought when you stopped here to linger
we're only as separate as your little fingers.

So cry, why not? we all do
then turn to one you love
and smile a smile that lights up all the room.
Follow your dreams in through every out-door
it seems that's what we're here for.

And when you can't remember a better time
you can have mine, little one.
In days to come when your heart feels undone
may you always find an open hand
and take comfort, there is comfort.
Take comfort wherever you can, you can, you can.


Una nueva canción que dejo aquí. La escuché viendo una serie y por fin la he localizado!! Está muy chula y la letra es genial.Un beso a todos!

Patri

Manual de conservar caminos

Manual de conservar caminos



1. El principio del camino hay una encrucijada. Allí puedes pararte a pensar en la dirección que vas a tomar. Pero no te quedes demasiado tiempo, o nunca saldrás de ese lugar. Hazte la clásica pregunta de Castaneda: ¿cuál de estos caminos tiene un corazón? Reflexiona lo necesario sobre las opciones que tienes delante, pero una vez que des el primer paso, olvídate definitivamente de la encrucijada, pues en caso contrario nunca dejarás de torturarte con la inútil pregunta: «¿El camino que elegí era el correcto?». Si prestaste oídos a tu corazón antes de ponerte en movimiento, escogiste, sin duda, el buen camino.

2. El camino no dura para siempre. Es una bendición recorrerlo durante algún tiempo, pero un día terminará, y por eso debes estar siempre listo para despedirte en cualquier punto. Por mucho que te deslumbren determinados paisajes o te asusten ciertos trechos donde hay que esforzarse especialmente para seguir en pie, no te aferres a nada. Ni a los momentos de euforia ni a los interminables días en los que todo parece difícil y el progreso es lento. Más tarde o más temprano aparecerá un ángel y tu jornada habrá llegado a su término. No lo olvides.

3. Honra tu camino. Fue tu elección, fue decisión tuya, y en la misma medida en que tú respetas el suelo que pisas, este mismo suelo respetará tus pies. Haz siempre lo más adecuado para conservar y mantener tu camino y él hará lo mismo por ti.

4. Equípate bien. Lleva un rastrillo, una pala, una navaja. Entiende que para las hojas secas las navajas son inútiles, y que para las hierbas muy enraizadas los rastrillos son inútiles. Conoce siempre qué herramienta hay que emplear en cada momento. Y cuida de ellas, porque son tus mayores aliadas.

5. El camino va hacia delante y hacia atrás. A veces es necesario volver porque se perdió algo, o porque un mensaje que debía haber sido entregado se quedó olvidado en un bolsillo. Un camino bien cuidado permite que puedas volver atrás sin grandes problemas.

6. Cuida del camino antes de cuidar de lo que está a su alrededor. Atención y concentración son fundamentales. No dejes que las hojas secas que soman en el borde del camino te distraigan ni que la manera como los otros cuidan sus propios caminos desvíe tu atención. Usa la energía para cuidar y conservar el suelo que recibe tus pasos.

7. Ten paciencia. A veces es necesario repetir las mismas tareas, como arrancar las malas hierbas o cubrir los agujeros que surgieron tras una lluvia inesperada. Que esto no te enfurezca, pues forma parte del viaje. A pesar del cansancio y a pesar de las tareas repetitivas, ten paciencia.

8. Los caminos se cruzan. Las personas pueden explicar el tiempo que hace. Escucha los consejos, pero toma después tus propias decisiones. Tú eres el único responsable del camino que te fue confiado.

9. La naturaleza sigue sus propias reglas. Por lo tanto, tienes que estar preparado para los súbitos cambios del otoño, para el hielo resbaladizo del invierno, para las tentaciones de las flores en primavera, y para la sed y las lluvias del verano. En cada estación, aprovecha lo mejor que te ofrezca y no te quejes de sus particularidades.

10. Haz de tu camino un espejo de ti mismo. No te dejes influir por la manera como los demás cuidan de sus caminos. Tú tienes un alma que escuchar y los pájaros transmitirán lo que tu alma quiere decir. Que tus historias sean bellas y agraden a todo lo que tienes en torno. Sobre todo, que las historias que cuente tu alma durante la jornada se reflejen en cada segundo del recorrido.

11. Ama tu camino. Sin este principio, nada tiene sentido.

PAULO COELHO

21 abril 2007

disertación

Es curioso, nunca me había planteado de una forma u otra una pregunta que por extrañas circunstancias he escuchado sus comentarios y que quiero poner en mi blog.

La cuestión es si un hombre y una mujer pueden ser amigos. Sorprendentemente para mi, allá donde he leído, donde he visto escrito conclusiones, donde lo he escuchado todo apuntaba a que no. Tanto por parte de los chicos como de las chicas, todas las opiniones al respecto han sido…negativas.

He oído conclusiones como que si la mujer tiene pareja, entonces sí; sino, no. Que nunca se puede ser sólo amigos, que siempre hay una atracción o la acaba habiendo. Que los hombres no son capaces. Que un hombre no puede entender a una mujer(y a la inversa). Como esos comentarios he escuchado y leído cientos. Y aquí llega mi disertación.

Yo siempre he sido la que ha estado rodeada de chicos. En el colegio, en el instituto, en mi junior…es sorprendente pero siempre me he sentido a gusto con ellos (Y creo que ellos conmigo). Y, como nunca he tenido pareja( o novio) no creo que con eso se cumpla que no se puede tener una amistad entre hombres y mujeres(al menos en mi caso). Pero es que además, puedo aportar que una de las personas en quien más confío es alguien del sexo opuesto, y no me siento más entendida y comprendida que por él.

A mi, tal vez por eso al ver todos los comentarios en contra de esa afirmación me he sentido descolocada y como un bicho raro; porque siempre he tenido amigos del sexo opuesto y no he perdido ninguna amistad por colgarme de ningún amigo.

Aquí dejo mi disertación, porque no hay más que añadir(al menos por mi parte) y si alguien piensa como yo, que me lo haga saber, porque igual es que en realidad si soy un bicho raro.

17 abril 2007

CUANDO SE TIENE UN AMIGO

Cuando se tiene un amigo
se tiene entre las manos
un pedazo del cielo,
un espacio infinito,
un refugio, un espejo.
Cuando se tiene un amigo
se tiene un hermano,
ese que uno elige
cuando va creciendo.
Ese ser que nos transmite
la confianza y el respeto,
ese ser que nos muestra
los equívocos siempre a tiempo.
Cuando se tiene un amigo
se tienen las alas
extendidas al viento,
y se puede desnudar el alma
sin correr riesgos.


Estando en el campamento, me dí cuenta de cómo pasa el tiempo 7años ya siendo junior. 7 años que han hecho nacer amistades y que las veo crecer cada día. Y no es el amigo que aparece con 3 años, sino el que aparece y te gana en los momentos más difíciles, en los que la incomprensión y los cambios de la adolescencia surgen y te golpean con fuerza. Me siento feliz por conservar algunas de esas personas y porque se hayan convertido en las personas más importantes(dejando a un lado a la familia); que sean la familia que yo misma he podido elegir.

Estoy feliz y me siento realizada por tener a esas personas a mi lado, porque aparecieron y no han huído de mi lado; porque siguen escuchando cada vez que no puedo más, porque me escuchan aún cuando me quedo en silencio. Y es que sólo tú, mi amig@, cuidas mi corazón que parece que se diluye tal día como hoy.


"Te necesito amig@
en el silencio de las tardes
vacías de tu presencia,
de esas tardes en las que no encuentro
los oídos prestos a atender
cada una de mis palabras,
en las tardes que no encuentro
esos ojos que, alborotados,
me asaltan silenciosos
y que mirando los míos,
sin cálculos, me regalan el alma.
Te necesito amig@
como se necesita el aire
que cada día se respira,
necesito de tus manos
extendidos y sin prisa,
necesito de tu sonrisa
para aplacar mis penas,
necesito de tu sombra
para acompañar mis pasos,
y de tu silencio
para llorar sin vergüenza.
Te necesito en cada silencio
que me abraza con tu sombra,
en las notas de cada canción
que escuchamos junt@s,
te necesito conmigo a cada instante
para luchar unid@s, esta pelea,
para vivir de a dos esta aventura."

"Esto que ves soy yo,
ni más, ni menos.
Un pedazo de SER...
un trozo de humanidad...
un puñado de risas...
un montón de sueños.
Un pedazo de dulzura
con toda mi sinceridad.
Esto que ves soy yo,
ni más ni menos.
Una mujer, aveces una niña,
a veces espacio...
a veces infinito...
a veces pasión...
a veces libertad.
Pero así, simplemente así...
así soy yo.
Es todo lo que tengo,
todo lo que soy...
No es mucho...pero es todo".

16 abril 2007

creciendo un poco cada día.

CRECIENDO UN POCO CADA DÍA

Imposible atravesar la vida ...
sin que un trabajo salga mal hecho,
sin que una amistad cause decepción,
sin padecer algún quebranto de salud,
sin que nadie de la familia fallezca,
sin que un amor nos abandone...
sin equivocarse en un negocio.

Ese es el costo de vivir.


Sin embargo

lo importante no es lo que

suceda, sino como reaccionamos nosotros...
Si te pones a coleccionar heridas eternamente sangrantes,
vivirás como un pájaro herido incapaz de volver a volar.
Uno crece cuando no hay vacío de esperanza,

ni debilitamiento de voluntad,
ni pérdida de fe.


Uno crece

al aceptar la realidad

y al tener el aplomo de vivirla.
Crece cuando acepta su destino,

y tiene voluntad de trabajar para cambiarlo.
Uno crece asimilando y aprendiendo de lo que deja detrás...

construyendo y proyectando lo que tiene por delante.

Crece cuando se supera, se valora, y da frutos.
Cuando abre camino dejando huellas,

asimilando experiencias...

¡Y siembra raíces!


Uno crece cuando se impone metas,

sin importarle comentarios negativos, ni prejuicios,
cuando da ejemplos sin importarle burlas, ni desdenes...

cuando se es fuerte por carácter, sostenido por formación,
sensible por temperamento... ¡Y humano por nacimiento!..
Cuando enfrenta el invierno aunque pierda las hojas,
recoge flores aunque tengan espinas

y marca camino aunque se
levante el polvo.


Uno crece ayudando a sus
semejantes, conociéndose a sí mismo

y dándole a la vida más de lo que recibe....
Uno crece cuando se planta para no retroceder... cuando
se defiende como águila para no dejar de volar...
Cuando se clava como ancla en el mar

y se ilumina como estrella.

Entonces... Uno Crece

Anónimo